Typisch Dalfs
Samen met de raad en het college hebben we verhalen gedeeld over wat Dalfsen nu zo Dalfs maakt in de vorm van anekdotes, ervaringen en herinneringen. Want pas dan krijgt een woord als 'noaberschap' écht betekenis.
Hieronder lees je een aantal typisch Dalfser anekdotes die de raadsleden de afgelopen maand met elkaar hebben gedeeld.
Vijf pakken
"Ik weet nog goed dat ik hier voor het eerst kwam wonen, ik had voorheen alleen maar in grotere gemeenten gewoond. Op een dag moest ik een nieuw pak hebben, dus ging naar de lokale herenmode zaak. Na flink speuren had ik vijf mooie pakken gevonden, maar ik kon de knoop niet doorhakken. De eigenaar zei: dan neem je ze toch alle vijf mee naar huis? Ik zei dat ik niet genoeg geld had om dat te betalen, waarop hij antwoordde: dat hoeft helemaal niet, betaal maar voor datgene wat je wilt houden zodra je de rest terugbrengt. Ik was stomverbaasd, zoiets had ik nog nooit meegemaakt."
Neem mijn auto!
"Mijn familie komt oorspronkelijk uit Friesland, een deel woont daar nog steeds. Op een gegeven moment moest mijn opa worden opgenomen in het ziekenhuis, dus wij wilden daar natuurlijk zo snel mogelijk naartoe. Alleen startte de auto van mijn vader niet. De buren zagen het gebeuren en zeiden meteen: dan neem je die van ons toch gewoon mee? Waar wij vandaan kwamen zou het niet zo snel gebeuren dat je zo'n duur bezit zo makkelijk uitleent, ik ben het dan ook nooit vergeten."
De middenstip
"Het verenigingsleven is hier heel erg belangrijk, bijna iedereen is wel ergens lid van. De voetbalverenigingen zijn daarin ook erg belangrijk voor onze gemeente, veel jongens en meiden zitten al bijna hun hele leven in hetzelfde team. Dan wordt het bijna een tweede familie, je deelt lief en leed met elkaar. Dat zie je dan ook als er iets ingrijpends gebeurd. Laatst overleed er een lid van de club waar ik bij hoor. De hele vereniging was betrokken bij de uitvaart, de kist werd zelfs naar de middenstip gebracht. Dan zie je pas dat zo'n club veel meer voor onze gemeenschap betekent dan sporten alleen."
Knap hè?
"Er kwam mij een mooi verhaal ter oren dat veel over onze gemeenschap zegt. Een tijd geleden werd er een postkaart naar een van onze dorpsgenoten gestuurd met alleen een voornaam erop, zonder verdere gegevens. Geen achternaam, geen adres, niks. Normaal gesproken wordt zo'n brief meteen teruggestuurd, maar blijkbaar legde de postbode zich er niet zomaar bij neer. De persoon in kwestie kreeg namelijk een tijd later de kaart alsnog bezorgd, waarbij er een zin in viltstift was toegevoegd: 'knap hè!'"
Alles op z'n kop
"Ik ben geboren en opgegroeid in Nieuwleusen, maar als puber begon ik me erg te verzetten tegen het dorpse leven. Toen ben ik naar Zwolle getrokken en heb daar een tijd lang heel prettig gewoond. Ik had daar goede buren; we spraken elkaar af en toe en dat was verder prima. Op een gegeven moment begon ik de rust en de natuur toch wel weer te missen, dus ben ik terug verhuisd. We hadden een mooi huis gevonden waar we samen lekker aan gingen klussen. Maar toen werd binnen een week alles op z'n kop gezet. Mijn vader werd ongeneeslijk ziek, mijn vrouw raakte zwanger en ik ging ook nog eens enorm door mijn rug. Hoe gaan we dit in vredesnaam handelen allemaal? En dan besef je het verschil met wonen in een stad, want iedereen sprong direct bij. Stonden mijn buren ineens binnen onze muren te verven! Ook kwamen ze ons continu eten brengen, en vroegen ze ons regelmatig of ze nog iets voor ons konden doen. Hoewel ik een prima band had met mijn buren in Zwolle was dit toch echt wezenlijk anders. Die periode heeft me laten inzien dat dit niet alleen mijn woonplaats is, maar ook echt mijn thuis."
Fermé
"Ik was afgelopen zomer met mijn gezin op vakantie in Frankrijk, lekker kamperen. We hebben toen veel uitstapjes gemaakt naar allerlei afgelegen bergdorpjes. Ontzettend mooi, maar ik zag wel overal waar ik kwam vervallen winkelpanden met op de gevel het woord fermé: gesloten. Ik kon niet anders dan denken aan onze eigen gemeente, waar ik soms ook vrees voor leegstand en de gevolgen voor onze leefomgeving. Ik heb zulke goede herinneringen aan onze dynamische dorpskernen vroeger, ik ben bang dat dat toch verloren kan gaan als we daar niet slim en zorgvuldig mee omgaan."
Een Dalfs dialoog
Door verhalen te delen over wat we waardevol vinden kunnen we de dialoog over waar we naartoe willen met elkaar nog beter voeren. Want de tijd staat niet stil, zelfs in Dalfsen niet.
Hoe gaan we om met een veranderende wereld? En welke plek willen we daarbinnen dan innemen? Hoe zorgen we dat we aandacht blijven geven aan hetgeen we het allerbelangrijkst vinden? Welke onderwerpen hebben voor onze gemeenschap prioriteit? Hierover gaan we met elkaar in gesprek.